Wanneer ik dit schrijf, is het zondag 3 januari. De feestdagen zitten er weer op, de oliebollen hebben goed gesmaakt en zoals zoveel mensen ben ook ik bezig met goede voornemens. En op hardloopgebied heb ik er één die boven de rest uitsteekt: veel vaker zonder horloge lopen.
Wie mijn twee hardloopboeken heeft gelezen, weet dat ik al mijn hele hardloopleven allerlei trainingsdata bijhoud: afstanden, weektotalen, maandtotalen, tempo’s, gemiddelde hartslagen, maximale hartslagen, noem maar op.
Aan de ene kant vind ik deze focus op data heel fijn, want het zorgt ervoor dat ik heel gericht train. Gaat mijn hartslag teveel omhoog? Dan moet mijn tempo naar beneden. Daarnaast vind ik het ook leuk om mijn progressie zichtbaar te maken. Door alles bij te houden, zie ik letterlijk en figuurlijk precies welke stappen ik zet.
Maar aan de andere kant zorgen deze data ook voor veel onrust. Ik heb gemerkt dat ik tijdens het trainen heel erg (lees: te erg) gefocust ben op mijn horloge, waardoor er een bepaalde verkramping optreedt. Bovendien merk ik dat het me afleidt van het lopen zelf en het genieten daarvan.
Van die afleiding wil ik af. Ik wil terug naar de basis, gewoon lekker lopen, me gezond voelen en daarvan genieten. Ik zit al de hele dag achter mijn computer en op mijn telefoon, dus dat ene moment dat ik lekker buiten ben, wil ik niet alsnog gefixeerd zijn op een apparaat.
En dus heb ik mijn horloge en hartslagband even achterin de kast gelegd en heb ik in december al een aantal keren achter elkaar zonder horloge gelopen. Het enige wat ik bijhoud, is hoeveel kilometer ik die training loop. Verder bedenk ik van tevoren wel of ik het heel rustig aan ga doen of iets harder wil, maar dat is het dan ook wel.
Hoewel dit voor mij enorm tegen mijn intuïtie ingaat, bevalt het voorlopig heel erg goed.
Ik hoef niet meer in de kou te wachten op mijn GPS-signaal, onderweg ben ik meer ontspannen, ik kijk meer om me heen en bij thuiskomst grijp ik niet meteen naar mijn telefoon om mijn horloge te synchroniseren. En er is geen teleurstelling dat een bepaald tempo niet heb gehaald, of dat mijn hartslag niet laag genoeg was.
‘If it’s not on Strava, it didn’t happen’ is een gezegde dat voor mij even niet meer opgaat. Misschien dat ik hier over een maand weer heel anders over denk, maar dat zien we dan wel weer. Voorlopig werkt dit goed voor me.
Zo, en nu ga ik naar buiten voor een loopje van acht kilometer. Misschien in 4:50 min/km, misschien in 5:20 min/km, maar waarschijnlijk in een tempo dat ergens daartussenin zit. Maar zeker zal ik het nooit weten.
https://www.prorun.nl/borntorun/lopen-zonder-horloge/